An Scéal Taobh thiar den Mhasc
Is iomaí uair a fiafraíodh dínn cén fáth a bhfuil íomhánna de dhaoine ag ruaigeadh ár gcuid éadaí agus iad ag caitheamh balaclava. Uaireanta faigheann ár samhlacha cinnirí fuar. Uaireanta ní féidir linn íoc as samhlacha toisc go n-éiríonn siad cinn fuar agus níl an teicníc mála páipéir chomh taitneamhach ó thaobh aeistéitiúil.
Ar ndóigh, áfach, tá dhá phríomhchúis ann. Ar an gcéad dul síos, táimid i gcónaí ag féachaint leis an yin yang iomlán sin, naoimh agus peacach, duality steez a tháirgeadh.
Ar an dara dul síos, agus níos tábhachtaí fós, is é an phríomhchúis a ndéanaimid spórt an balaclava i roinnt shots ná an masc a mhothaímid uaireanta gur gá é a chaitheamh a chur in iúl. Bíodh sé 2.5 lítear de bhunús, nó aoibh gháire bréige, táimid faoi bhrú leanúnach agus breithiúnas chun breathnú go maith agus a léiriú mothú go maith, agus mar sin caithfimid 'balaclavas'. Go háirithe le dúlagar, imní sóisialta agus a leithéidí. (Má fheiceann tú riamh mé ag caitheamh hata olla taobh istigh ciallaíonn sé nach bhfuil mé ag mothú ró-mhaith agus tá mé ag baint úsáide as an hata ar nós mothú sábháilte agus barróg ceann saor.)
Níl aon stró ar bith ar do chaisleán má roghnaíonn tú maisc a chaitheamh le haghaidh spraoi, gan aon bhealach, ceart go leor. Bíodh a fhios agat cad atá á chumhdach ag daoine eile. Seans go bhfuil do chomharsa ‘sásta-beag-fógra-do-Prozac’ miongháire béal dorais i ndoimhneacht dorcha an dúlagar agus ag streachailt le éirí as an leaba gach lá, ach tá 137 rud is maith leis ar a phost Instagram is déanaí.
Agus é sin go léir ráite, tá go leor daoine ann atá fíor-sásta nach bhfuil maisc á gcaitheamh acu! Aithníonn tú láithreach/go bhfuil tú meallta chuig duine a mhaolaigh gach brú ar an gcuma, duine éigin a bhfuil fíor-shásta bainte amach aige. Is iad na daoine a shiúlann leis an swag sin nach bhfuil fíor aon swag acu, agus nach gcuireann scagairí i bhfeidhm ar selfies.
Is dócha gur bhain mé an iomarca topaicí amach agus nár thug mé aghaidh ar aon cheann acu i gceart, Is é an príomhphointe, bí ar an eolas faoi na maisc atá á gcaitheamh ag daoine eile. Go háirithe san aois seo ar na meáin shóisialta, is cinnte go bhfuil níos mó brú orainn láithriú go maith, ach cén fáth géilleadh dó? Caith an rud a thaitníonn leat agus mothaigh an dóigh a mothaíonn tú agus ná bíodh eagla ort insint do dhuine ar bith nó é a thaispeáint!
“Léightear gach grianghraf mar chuma phríobháideach a thagairtí: comhfhreagraíonn aois na Grianghrafadóireachta go beacht do phléasc an phríobháidigh sa phobal, nó in áit sin isteach i gcruthú luach sóisialta nua, is é sin poiblíocht an phríobháideach: an príobháideach. a itear mar sin, go poiblí.”
― Roland Barthes, Camera Lucida: Machnamh ar Ghrianghrafadóireacht
upUfeYgSrzyKdwvX
HguNQrVEplhv
rKzyMtphqlbFxRS
dNaYuTRWULrZQMci
lJgWHQchFiYo
ZhNPFRGHx
AojPXOYvGUnylHb
OeEUXBhrG
RSDLgsjfqk
jQLbOIqxVytM