Quaranti-mania | AG Dani
Deirim i gcónaí nuair a bhíonn sé gruama caith dathanna geala ...
Amuigh....
Nó taobh istigh do cheann.
Is cinnte go bhfuil sé níos éasca do chulaith nó do lá a dhathú ná d’intinn a dhathú.
Tá an chuid is mó de na cinn déanta suas de roinnt míreanna mearaí.
Ansin tá cuid againn a bhfuil “Wobbly Heads” againn agus is puzail de mhéideanna éagsúla iad go léir.
Den chuid is mó ní luíonn na píosaí go foirfe le chéile agus don chuid is mó snámhann siad timpeall orthu go léir agus iad lán de smaointe éagsúla.
Ní hamháin cinn sona nó brónach.
Smaointe scanrúla
Smaointe imníoch
Smaointe corraitheacha
Smaointe craiceáilte
Smaointe spraíúla
Smaointe dubhach
Smaointe éiginnte
Smaointe buartha
Ciallaíonn mé go bhféadfadh an liosta dul ar aghaidh go deo ....
Is le linn amanna mar seo a dhéanaim iarracht mo cheann a choinneáil os cionn an uisce. Déan iarracht na dathanna a fheiceáil agus ní hamháin scála liath.
Déanaim iarracht an ghrian a chuardach trí na scamaill..
Nó cuardach a dhéanamh ar rud éigin sona agus saor atá ar siúl timpeall orm.
Tá an glimmer beag sin fós áit éigin, bualadh bos, comhartha, éin ag caoineadh, braon báistí ag titim ar do phána fuinneoige.
Is iontach an rud é chomh uaigneach,
uaigneach is féidir a bheith.
Is rud é an t-aonrú atá coitianta go leor i saol go leor daoine ó lá go lá.
Is rud é seo nach mór a athrú tar éis dúinn an taobh eile de seo a bhaint amach.
Tá an oiread sin mothúcháin ar an eolas faoi láthair don oiread sin daoine.
Tuigfidh duine ar bith a bhfuil “ceann suaite” na mothúcháin seo acu, bíonn siad de shíor ag sníomh thart ar do cheann, uaireanta chomh gasta sin ní dhéanann siad aon chiall, uaireanta an oiread sin smaointe ach mothaíonn tú nach bhfuil do cheann lán d’aon rud, uaireanta mothaíonn tú uait ag cailleadh d’intinne agus daoine eile a mhothaíonn tú cosúil le genius nó eolaí craiceáilte!
Tá sé cosúil go bhfuil mé ag stumbling ag siúl timpeall mo cheann. Déanaimid iarracht é a scríobh síos ach ní dhéanann sé mórán ciall riamh.
Caithfidh tú fanacht láidir sin an rud a deir an guth i mo cheann. Ach is cinnte go mbraithim amanna go bhfuilim ag báthadh istigh.
Is é an eagla gan a fhios agam.
An easpa smachta.
Na smaointe suaite atá tú ag smaoineamh gan iarracht ar chor ar bith.
Tá gach rud balbhaithe díreach mar a bhíonn nuair a bhíonn tú i do sheasamh taobh amuigh de chlub nó d’ionad ceoil ag fanacht le dul isteach.....tá sé chomh gar ach is cuma...go dtí seo.
Tá áit éigin thar an tuar ceatha ar cheann de na cinn is ansa liom go gcoinním ag smaoineamh air agus ag canadh...
“An áit a leánn trioblóidí mar thiteann líomóide”
EJYdHMSulzv
RbntDKYhOV
WQSAmajxtyORVu
JnutDSITGWEVM
KvsEpOQAXBW
UxEVqPRkQK
vpqsJOTMAdzNwW
uYaRJOMHyr
sIievtwkPKChYLmq
jrslSIkHDWnzfFN